Zarówno "telepraca", jak i "telepraca" to terminy, które odnoszą się do porozumienia roboczego, w ramach którego pracownicy lub kontrahenci regularnie wykonują swoją pracę poza tradycyjnym środowiskiem pracy na miejscu. Chociaż oba terminy są często używane zamiennie, początkowo te dwa pojęcia odnosiły się do różnych sytuacji.
Historia warunków
Jack Nilles, współzałożyciel i prezes JALA, zidentyfikowany jako "ojciec telepracy", ukuł frazę "telepraca" i "telepraca" w 1973 roku - przed wybuchem komputerów osobistych - jako alternatywę dla transportu do iz miejsca pracy . Po rozpowszechnieniu komputerów osobistych zmodyfikował definicje w następujący sposób:
W rzeczywistości te dwa terminy oznaczają to samo w dzisiejszym miejscu pracy i mogą być używane zamiennie: są to zarówno warunki wykonywania pracy w domu, jak i poza nią, korzystanie z Internetu, poczty elektronicznej, czatu i telefonu w celu wykonywania obowiązków które kiedyś były wykonywane tylko w środowisku biurowym. Termin "pracownicy zdalni" zmienił się w to samo.
Modern Take on Telecommuting
Telepraca stale zyskuje na popularności, ponieważ pracownicy stają się coraz bardziej mobilni, a technologia dostarcza coraz więcej mobilnych technologii, które pozwalają pracownikom pozostać w kontakcie z biurem bez względu na to, gdzie się znajdują.
Od 2017 r. Prawie 3 procent ludzi w amerykańskiej firmie telekomunikacyjnej co najmniej przez połowę czasu traktuje swoje domy jako główne miejsce prowadzenia działalności. Zdumiewające 43 procent ankietowanych pracowników twierdziło, że przynajmniej przez jakiś czas pracują zdalnie. Często zdarza się, że pracownik pracuje zdalnie dwa lub trzy dni w tygodniu z domu, a następnie wraca do biura przez resztę tygodnia. Nieco ponad połowa wszystkich miejsc pracy w USA jest uznawana za kompatybilną z telepracą. Chociaż niektóre firmy twierdzą, że telepraca zmniejsza absencję i zwiększa produktywność, inne firmy borykają się z tym problemem, przede wszystkim ze względu na trudność budowania zespołu ze zdalnymi pracownikami.
