Konfigurowanie systemu napędowego Fusion na komputerze Mac nie wymaga specjalnego oprogramowania ani sprzętu, poza nowszą wersją systemu OS X Mountain Lion (10.8.2 lub nowszego) i dwoma dyskami, które mają być traktowane przez komputer Mac jako pojedynczy większa objętość.
Gdy firma Apple zaktualizuje system operacyjny i narzędzie dyskowe, aby zapewnić ogólną obsługę napędu Fusion, będzie można łatwo utworzyć własny dysk Fusion. W międzyczasie możesz wykonać to samo za pomocą Terminala.
Fusion Drive Background
W październiku 2012 r. Firma Apple wprowadziła na rynek iMacs i Mac mini nowe opcje przechowywania: dysk Fusion. Napęd Fusion to właściwie dwa dyski: dysk SSD o pojemności 128 GB (dysk Solid State Drive) i standardowy dysk twardy o pojemności 1 TB lub 3 TB. Dysk Fusion łączy dysk SSD i dysk twardy w jeden wolumin, który system operacyjny widzi jako pojedynczy dysk.
Apple opisuje napęd Fusion jako inteligentny napęd, który dynamicznie przenosi najczęściej używane pliki do części dysku SSD, aby zapewnić, że często dostępne dane będą odczytywane z szybszej części napędu Fusion. Podobnie, rzadziej używane dane są obniżane do wolniejszej, ale znacznie większej sekcji dysku twardego.
Kiedy po raz pierwszy ogłoszono, wielu uważało, że ta opcja pamięci jest tylko standardowym dyskiem twardym z wbudowaną pamięcią podręczną SSD. Producenci napędów oferują wiele takich napędów, więc nie reprezentowałoby to niczego nowego. Ale wersja Apple nie jest pojedynczym dyskiem; to dwa oddzielne dyski, które system operacyjny łączy i zarządza.
Po wydaniu przez Apple kolejnych szczegółów, stało się oczywiste, że napęd Fusion jest wielopoziomowym systemem pamięci masowej zbudowanym z pojedynczych napędów z wyraźnym celem zapewnienia najszybszego możliwego czasu odczytu i zapisu dla często używanych danych. Warstwowa pamięć masowa jest powszechnie stosowana w dużych przedsiębiorstwach, aby zapewnić szybki dostęp do informacji, dlatego warto zobaczyć ją na poziomie konsumenckim.
Fusion Drive i Core Storage
Na podstawie dochodzenia przeprowadzonego przez Patricka Steina, programistę Maca i autora, stworzenie napędu Fusion nie wymaga specjalnego sprzętu. Wszystko, czego potrzebujesz, to dysk SSD i dysk twardy oparty na talerzu. Będziesz także potrzebował systemu OS X Mountain Lion (10.8.2 lub nowszy). Apple twierdzi, że wersja Disk Utility dostarczana z nowym komputerem Mac mini i iMac jest specjalną wersją obsługującą dyski Fusion. Starsze wersje Narzędzia dyskowego nie będą działać z dyskami Fusion.
Jest to poprawne, ale nieco niekompletne. Aplikacja Disk Utility to opakowanie GUI dla istniejącego programu wiersza poleceń o nazwie diskutil. Diskutil zawiera już wszystkie funkcje i polecenia niezbędne do utworzenia napędu Fusion; Jedynym problemem jest to, że obecna wersja Disk Utility, aplikacji GUI, z której jesteśmy przyzwyczajeni, nie ma jeszcze wbudowanych nowych wbudowanych poleceń pamięci masowej. Specjalna wersja Disk Utility dostarczana z nowymi komputerami Mac mini i iMac mają wbudowane wbudowane wbudowane komendy pamięci masowej. Gdy Apple aktualizuje system OS X, prawdopodobnie w systemie OS X 10.8.3, ale z pewnością w wersji OS X 10.9.x, Narzędzie dyskowe będzie miało wszystkie podstawowe polecenia przechowywania dostępne dla dowolnego komputera Mac, niezależnie od modelu .
Do tego czasu możesz użyć Terminala i interfejsu wiersza poleceń, aby utworzyć własny dysk Fusion.
Fuzja zi bez SSD
Napęd Fusion, sprzedawany przez Apple, używa dysku SSD i standardowego dysku twardego. Ale technologia Fusion nie wymaga ani nie testuje obecności dysku SSD. Możesz używać Fusion na dowolnych dwóch dyskach, o ile jeden z nich jest zauważalnie szybszy od drugiego.
Oznacza to, że można utworzyć dysk Fusion z napędem 10 000 obr./min i standardowym dyskiem o pojemności 7200 obr./min dla pamięci masowej. Można również dodać dysk 7200 RPM do komputera Mac wyposażonego w napęd 5400 obr./min. Masz pomysł; szybki i wolniejszy. Najlepszą kombinacją jest napęd SSD i standardowy, ponieważ zapewnia on największą poprawę wydajności bez poświęcania pamięci masowej, na czym polega system napędowy Fusion.
02 z 04Utwórz dysk Fusion na komputerze Mac - Użyj terminala, aby wyświetlić listę nazw napędów
Napędy Fusion mogą współpracować z dwoma dyskami dowolnego typu, o ile jeden jest szybszy od drugiego, ale w tym przewodniku zakłada się, że używasz jednego dysku SSD i jednego dysku twardego opartego na dysku, z których każdy będzie sformatowany jako pojedynczy dysk twardy. głośność za pomocą Narzędzia dyskowego, używając formatu Mac OS Extended (Journaled).
Polecenia, których będziemy używać, instruują pamięć główną, aby nasze dwa dyski były gotowe do użycia jako napęd Fusion, najpierw dodając je do głównej puli pamięci urządzeń logicznych, a następnie łącząc je w wolumin logiczny.
Ostrzeżenie: nie używaj dysku złożonego z wielu partycji
Pamięć masowa może wykorzystywać cały dysk lub dysk podzielony na wiele woluminów za pomocą Narzędzia dyskowego. W ramach eksperymentu próbowaliśmy stworzyć działający napęd Fusion składający się z dwóch partycji. Jedna partycja znajdowała się na szybszym dysku SSD; druga partycja znajdowała się na standardowym dysku twardym. Podczas gdy ta konfiguracja działała, nie polecam jej. Napęd Fusion nie może być usunięty ani podzielony na pojedyncze partycje; każda próba wykonania dowolnej akcji powoduje awarię diskutil. Możesz odzyskać dyski ręcznie, ponownie je formatując, ale stracisz wszystkie dane znajdujące się na partycjach znajdujących się na dyskach.
Apple oświadczył również, że Fusion ma być używany z dwoma całymi dyskami, które nie zostały podzielone na wiele partycji, ponieważ ta możliwość może być przestarzała w dowolnym momencie.
Dlatego najlepiej jest użyć dwóch całych dysków do utworzenia napędu Fusion; nie próbuj używać partycji na istniejącym dysku. W tym przewodniku założono, że używasz jednego dysku SSD i jednego dysku twardego, z których żaden nie został podzielony na wiele woluminów za pomocą Narzędzia dyskowego.
Tworzenie napędu Fusion
Ostrzeżenie
Następujące procesy usuwają wszelkie dane aktualnie przechowywane na dwóch dyskach, których użyjesz do utworzenia napędu Fusion. Przed kontynuowaniem należy utworzyć bieżącą kopię zapasową wszystkich dysków używanych przez komputer Mac. Ponadto niepoprawne wpisanie nazwy dysku podczas jednego z kroków może spowodować utratę danych na dysku.
Oba dyski powinny być sformatowane jako jedna partycja przy użyciu Narzędzia dyskowego. Po sformatowaniu dysków pojawią się one na pulpicie. Pamiętaj, aby zanotować nazwę każdego dysku, ponieważ wkrótce będziesz potrzebować tych informacji. Przykłady w tym przewodniku zostały wykonane przy użyciu dysku SSD o nazwie Fusion1 i dysku twardego 1 TB o nazwie Fusion2. Po zakończeniu procesu staną się pojedynczym tomem o nazwie Fusion.
- Uruchom Terminal, znajdujący się w / Applications / Utilities.
- W wierszu polecenia terminala, którym jest zwykle twoje konto użytkownika, a następnie $, wpisz:
- lista diskutil
- Naciśnij enter lub return.
- Zobaczysz listę dysków podłączonych do komputera Mac. Prawdopodobnie mają nazwy, których nie widziałeś, takie jak disk0, disk1, itd. Zobaczysz również nazwy, którym nadałeś woluminy podczas ich formatowania. Zlokalizuj dwa dyski według nazw, które im dałeś; w moim przypadku szukam Fusion1 i Fusion2.
- Po znalezieniu nazw woluminów, zeskanuj w prawo, aby znaleźć nazwy używane przez system operacyjny; w moim przypadku są to disk0s2 i disk3s2. Zapisz nazwy dysków; użyjemy ich później.
Nawiasem mówiąc, "s" w nazwie dysku wskazuje, że jest to dysk, który został podzielony na partycje; liczba po s jest numerem partycji.
Nawet podczas formatowania dysku na komputerze Mac, zobaczysz co najmniej dwie partycje podczas przeglądania dysku za pomocą terminala i diskutil. Pierwsza partycja nosi nazwę EFI i jest ukryta przed aplikacją Disk Utility i Finderem. Możemy po prostu zignorować partycję EFI tutaj.
Teraz, gdy znamy nazwy dysków, nadszedł czas na utworzenie logicznej grupy woluminów, którą zrobimy na stronie 4 tego przewodnika.
03 z 04Utwórz dysk Fusion na komputerze Mac - Utwórz logiczną grupę woluminów
Następnym krokiem jest użycie nazw dysków, które znaleźliśmy na stronie 2 tego podręcznika, aby przypisać dyski do logicznej grupy woluminów, z której może korzystać główna pamięć.
Utwórz grupę woluminów logicznych
Dzięki nazwom dysków jesteśmy gotowi wykonać pierwszy krok w tworzeniu dysku Fusion, który tworzy logiczną grupę woluminów. Po raz kolejny użyjemy terminala do wykonania specjalnych poleceń przechowywania rdzenia.
Ostrzeżenie
Proces tworzenia logicznej grupy woluminów spowoduje usunięcie wszystkich danych na dwóch dyskach. Upewnij się, że masz aktualną kopię zapasową danych na obu dyskach, zanim zaczniesz. Zwróć też szczególną uwagę na nazwy urządzeń, z których korzystasz. Muszą dokładnie odpowiadać nazwom napędów, które zamierzasz używać w swoim napędzie Fusion.
Format polecenia to:
diskutil cs create lvgName device1 device2
lvgName to nazwa, którą przypisujesz do logicznej grupy woluminów, którą chcesz utworzyć. Ta nazwa nie pojawi się na komputerze Mac jako nazwa woluminu dla gotowego napędu Fusion. Możesz użyć dowolnej nazwy; Proponuję używać małych liter lub cyfr, bez spacji i znaków specjalnych.
Urządzenie1 i urządzenie2 to nazwy dysków, które wcześniej zapisałeś. Device1 musi być szybszym z dwóch urządzeń. W naszym przykładzie urządzenie 1 to dysk SSD, a urządzenie 2 to napęd bazujący na talerzu. Pamięć rdzenia nie wykonuje żadnego sprawdzenia, aby zobaczyć, które jest szybszym urządzeniem; wykorzystuje kolejność umieszczania dysków podczas tworzenia grupy woluminów logicznych w celu określenia dysku, który jest napędem podstawowym (szybszym).
Polecenie dla tego przykładu wyglądałoby tak:
diskutil cs create fusion disk0s2 disk1s2
Wprowadź powyższe polecenie w Terminalu, ale pamiętaj, aby użyć własnego lvgName i własnych nazw dysków.
naciśnij wchodzić lub powrót.
Terminal wyświetli informacje o procesie konwersji twoich dwóch dysków na członków logicznej grupy woluminów pamięci masowej. Po zakończeniu procesu terminal wyświetli identyfikator UUID (Universal Unique Identifier) utworzonej przez niego logicznej grupy woluminów pamięci masowej. Identyfikator UUID jest używany w następnym poleceniu przechowywania, które tworzy rzeczywisty wolumin Fusion, więc koniecznie zapisz go. Oto przykład wyjścia terminalu:
CaseyTNG: ~ tnelson $ diskutil cs create Fusion disk0s2 disk5s2Uruchomiono operację CoreStorageOdłączanie disk0s2Dotykanie typu partycji na disk0s2Dodanie dysku0s2 do grupy woluminów logicznychOdmontowywanie disk5s2Dotykanie typu partycji na disk5s2Dodanie dysku3s2 do grupy woluminów logicznychTworzenie logicznej grupy woluminów Core StoragePrzełączanie disk0s2 na Core StoragePrzełączanie disk3s2 na Core StorageOczekiwanie na pojawienie się grupy woluminów logicznychOdkryta nowa grupa woluminów logicznych "DBFEB690-107B-4EA6-905B-2971D10F5B53"Core Storage LVG UUID: DBFEB690-107B-4EA6-905B-2971D10F5B53Zakończono operację CoreStorageCaseyTNG: ~ tnelson $Zwróć uwagę na wygenerowany identyfikator UUID: DBFEB690-107B-4EA6-905B-2971D10F5B53. To całkiem niezły identyfikator, zdecydowanie wyjątkowy i zdecydowanie nie krótki i niezapomniany. Pamiętaj, aby go zapisać, ponieważ będziemy go używać w następnym kroku.
04 z 04Utwórz dysk Fusion na komputerze Mac - Utwórz wolumin logiczny
Do tej pory odkryliśmy nazwy dysków, których potrzebujemy, aby rozpocząć tworzenie dysku Fusion. Następnie użyliśmy tych nazw, aby stworzyć logiczną grupę woluminów.Teraz jesteśmy gotowi uczynić tę grupę woluminów logicznych woluminem Fusion, z którego może korzystać system operacyjny.
Tworzenie logicznej objętości pamięci masowej
Teraz, gdy mamy logiczną grupę woluminów pamięci masowej złożoną z dwóch dysków, możemy utworzyć rzeczywisty wolumin Fusion dla twojego komputera Mac. Format polecenia to:
diskutil cs createVolume lvgUUID nazwa typu rozmiar
LvgUUID jest identyfikatorem UUID głównej grupy woluminów pamięci masowej utworzonej na poprzedniej stronie. Najprostszym sposobem na wprowadzenie tego raczej uciążliwego numeru jest przewinięcie do okna Terminala i skopiowanie UUID do schowka.
Typ odnosi się do używanego typu formatu. W takim przypadku wprowadzisz jhfs + co oznacza Journalged HFS +, standardowy format używany w komputerze Mac.
Możesz użyć dowolnej nazwy dla woluminu Fusion. Podana tutaj nazwa będzie widoczna na pulpicie komputera Mac.
Parametr rozmiaru odnosi się do rozmiaru tworzonej objętości. Nie może być większy niż utworzona wcześniej grupa woluminów logicznych, ale może być mniejsza. Najlepiej jednak po prostu użyć opcji procentowej i utworzyć wolumin Fusion przy użyciu 100% logicznej grupy woluminów.
Tak więc dla mojego przykładu, ostatnie polecenie wyglądałoby tak:
Diskutil cs createVolume DBFEB690-107B-4EA6-905B-2971D10F5B53 jhfs + Fusion 100%
Wprowadź powyższe polecenie w Terminalu. Pamiętaj, aby zastąpić własne wartości, a następnie naciśnij wchodzić lub powrót.
Gdy Terminal wykona polecenie, twój nowy dysk Fusion zostanie zamontowany na pulpicie, gotowy do użycia.
Dzięki utworzonemu napędowi Fusion komputer Mac i Mac są gotowe do korzystania z zalet wydajności zapewnianej przez technologię pamięci masowej, która stworzyła napęd Fusion. W tym momencie można traktować dysk jak każdy inny wolumin na komputerze Mac. Możesz zainstalować na nim OS X lub używać go do dowolnych zadań.
