Podczas gdy obrazy zyskują dużą popularność, jeśli chodzi o strony internetowe, jest to słowo pisane, które przemawia do wyszukiwarek i przenosi zawartość większości witryn. W związku z tym projektowanie typograficzne jest niezwykle ważną częścią projektowania strony internetowej. Z uwagi na znaczenie tekstu witryny, należy upewnić się, że wygląda dobrze i jest czytelny. Odbywa się to za pomocą stylu CSS (Cascading Style Sheets).
Zgodnie z nowoczesnym standardem projektowania stron internetowych, gdy chcesz dyktować wygląd treści tekstowej witryny, zrobisz to za pomocą CSS. Oddziela to ten styl CSS od struktury HTML strony. Na przykład, jeśli chcesz ustawić czcionkę strony na "Arial", możesz to zrobić, dodając do swojego CSS następną regułę stylu (prawdopodobnie zrobi się to w zewnętrznym arkuszu stylów CSS, który będzie zasilał style dla każdego strona na stronie internetowej):
body {
rodzina czcionek: Arial;
}
Ta czcionka jest ustawiona na "ciało", więc kaskada CSS zastosuje ten styl do wszystkich pozostałych elementów strony. Dzieje się tak, ponieważ każdy inny element HTML jest elementem potomnym elementu "body", style CSS, takie jak rodzina czcionek lub kolory, będą kaskadować się z elementu nadrzędnego do elementu podrzędnego. Tak będzie, chyba że dla niektórych elementów zostanie dodany bardziej szczegółowy styl. Jedynym problemem z tym CSS jest to, że określona jest tylko jedna czcionka. Jeśli tej czcionki nie można znaleźć z jakiegoś powodu, przeglądarka zastąpi ją innym. Jest to złe, ponieważ nie masz wpływu na to, jakiej czcionki używasz; przeglądarka wybierze dla ciebie i może Ci się nie spodobać to, co postanowił wykorzystać! Tutaj pojawia się stos czcionek. Stos czcionek to lista czcionek w deklaracji rodziny czcionek CSS. Czcionki są wymienione w kolejności preferencji, które chcesz, aby pojawiły się w witrynie w przypadku problemu, takiego jak ładowanie czcionki. Stos czcionek pozwala projektantowi kontrolować wygląd czcionek na stronie internetowej, nawet jeśli na komputerze nie ma początkowej czcionki, do której dzwonisz. Jak wygląda wygląd stosu czcionek? Oto przykład: body {
rodzina czcionek: Georgia, "Times New Roman", serif;
}
Jest tu kilka rzeczy do zauważenia. Po pierwsze, zobaczysz, że rozdzieliliśmy nazwy różnych czcionek przecinkiem między nimi. Możesz dodać dowolną liczbę czcionek, o ile są one oddzielone przecinkami. Przeglądarka spróbuje wczytać najpierw pierwszą podaną czcionkę. Jeśli to się nie powiedzie, sprowadzi się do linii próbującej każdej czcionki, aż znajdzie taką, z której może korzystać. W tym przykładzie używamy bezpiecznych czcionek internetowych, a "Gruzja" zostanie prawdopodobnie znaleziona na komputerze osoby odwiedzającej witrynę (przeglądarka wyszukuje na komputerze czcionki określone na stronie, aby witryna faktycznie informowała komputer z czcionkami do załadowania z twojego systemu). Jeśli z jakiegoś powodu ta czcionka nie zostanie znaleziona, zostanie przesunięta w dół stosu i spróbuje podanej następnej czcionki. Jeśli chodzi o następną czcionkę, zauważ, jak jest ona zapisana w stosie. Nazwa "Times New Roman" jest umieszczona w podwójnych cudzysłowach. Jest tak dlatego, że nazwa czcionki zawiera wiele słów. Wszelkie nazwy czcionek zawierające więcej niż jedno słowo (Trebuchet MS, Courier New itp.) Muszą mieć nazwę w podwójnych cudzysłowach, aby przeglądarka wiedziała, że wszystkie te słowa są częścią jednej nazwy czcionki. Na koniec kończymy stos czcionek za pomocą "serif", który jest ogólną klasyfikacją czcionek. W mało prawdopodobnym przypadku, gdy żadna z czcionek, którą wymieniłeś w swoim stosie, nie będzie dostępna, przeglądarka po prostu znajdzie czcionkę, która przynajmniej mieści się w odpowiedniej klasyfikacji, którą wybrałeś. Na przykład, jeśli używasz czcionek bezszeryfowych, takich jak Arial i Verdana, zakończenie stosu czcionek z klasyfikacją "sans-serif" zachowa czcionkę w całej rodzinie, jeśli wystąpi problem z ładowaniem. Prawdą jest, że bardzo rzadko zdarza się, że przeglądarka nie może znaleźć żadnej z czcionek wymienionych w stosie i zamiast tego musi użyć tej ogólnej klasyfikacji. Najlepszym rozwiązaniem jest dołączenie jej tak, aby była podwójnie bezpieczna. Obecnie wiele witryn internetowych korzysta z czcionek internetowych, które są zawarte na stronie wraz z innymi zasobami (takimi jak obrazy witryny, plik JavaScript itp.) Lub są połączone z lokalizacją czcionek poza nią, np. Google Fonts lub Typekit. Chociaż te czcionki powinny się ładować, ponieważ łączysz się z samymi plikami, nadal chcesz używać stosu czcionek, aby mieć pewność, że masz kontrolę nad wszelkimi możliwymi problemami. To samo dotyczy czcionek "bezpiecznych w Internecie", które powinny znajdować się na czyimś komputerze (zwróć uwagę, że czcionki, których użyliśmy jako przykłady w tym artykule, w tym Arial, Verdana, Georgia i Times New Roman, są bezpiecznymi czcionkami sieciowymi, które powinny być na komputerze osoby). Mimo że prawdopodobieństwo braku czcionki jest bardzo niskie, określenie stosu czcionek pomoże kuloodporne projektowanie typograficzne witryny w jak największym stopniu. Oryginalny artykuł Jennifer Krynin. Edytowane przez Jeremy'ego Girarda. Stosy czcionek i czcionki internetowe
