Być może natknąłeś się na wymienioną specyfikację produktu, a może nawet usłyszałeś lub przeczytałeś dyskusję na temat stosunku sygnału do szumu. Często skracana jako SNR lub S / N, ta specyfikacja może wydawać się zagadkowa dla przeciętnego konsumenta. Podczas gdy matematyka za stosunek sygnału do szumu jest techniczna, koncepcja nie jest, a ta wartość może mieć wpływ na ogólną jakość dźwięku w systemie.
Objaśnienie stosunku sygnału do szumu
Stosunek sygnału do szumu porównuje poziom mocy sygnału z poziomem mocy szumu. Jest to najczęściej wyrażane jako miara decybeli (dB). Wyższe liczby oznaczają ogólnie lepszą specyfikację, ponieważ istnieje więcej przydatnych informacji (sygnał) niż niepożądanych danych (hałas).
Na przykład, gdy komponent audio podaje stosunek sygnału do szumu 100 dB, oznacza to, że poziom sygnału audio jest o 100 dB wyższy niż poziom szumu. Współczynnik sygnału do szumu wynoszący 100 dB jest znacznie lepszy niż taki, który wynosi 70 dB (lub mniej).
Dla ilustracji załóżmy, że rozmawiasz z kimś w kuchni, która również ma wyjątkowo głośną lodówkę. Powiedzmy też, że lodówka generuje 50 dB buczenia (rozważmy to jako hałas), ponieważ utrzymuje jej zawartość chłodną - głośną lodówkę. Jeśli osoba, z którą rozmawiasz, wybierze rozmowę szeptem (potraktuj to jako sygnał) na poziomie 30 dB, nie usłyszysz ani jednego słowa, ponieważ jest przytłoczone szumem lodówki! Tak więc, prosisz osobę, aby mówiła głośniej, ale nawet przy 60 dB, wciąż możesz prosić o powtórzenie. Mówienie przy 90 dB może wydawać się bardziej jak krzykiem, ale przynajmniej słowa będą wyraźnie słyszane i rozumiane. Taki jest pomysł na stosunek sygnału do szumu.
Dlaczego stosunek sygnału do szumu jest ważny
Specyfikacje dotyczące stosunku sygnału do szumu można znaleźć w wielu produktach i komponentach zajmujących się dźwiękiem, takich jak głośniki, telefony (bezprzewodowe lub inne), słuchawki, mikrofony, wzmacniacze, odbiorniki, gramofony, radia, odtwarzacze CD / DVD / multimedialne, Karty dźwiękowe do komputerów PC, smartfony, tablety i nie tylko. Jednak nie wszyscy producenci sprawiają, że ta wartość jest łatwo znana.
Rzeczywisty hałas jest często określany jako biały lub elektroniczny syk lub szum, lub niski lub wibracyjny szum. Zwiększ głośność głośników do końca, gdy nic nie gra - jeśli słyszysz syk, to hałas, który jest często określany jako "hałas". Podobnie jak lodówka w opisanym wcześniej scenariuszu, hałas ten jest zawsze obecny.
Dopóki sygnał wejściowy jest silny i znacznie powyżej poziomu szumu, dźwięk będzie w stanie utrzymać wyższą jakość. To rodzaj dobrego stosunku sygnału do szumu, który ludzie wolą czysty i dokładny dźwięk.
Ale jeśli sygnał stanie się słaby, niektórzy mogą pomyśleć, aby po prostu zwiększyć głośność w celu zwiększenia mocy wyjściowej. Niestety, regulacja głośności w górę i w dół wpływa zarówno na poziom szumu, jak i na sygnał. Muzyka może stać się głośniejsza, ale także hałas leżący u jej podstaw. Aby uzyskać pożądany efekt, należy zwiększyć siłę sygnału źródła. Niektóre urządzenia mają elementy sprzętowe i / lub programowe, które zostały zaprojektowane w celu poprawy stosunku sygnału do szumu.
Niestety, wszystkie komponenty, nawet kable, dodają pewien poziom szumu do sygnału audio. To te lepsze, które zostały zaprojektowane tak, aby hałas był jak najniższy, aby zmaksymalizować stosunek. Urządzenia analogowe, takie jak wzmacniacze i gramofony, generalnie mają niższy stosunek sygnału do szumu niż urządzenia cyfrowe.
Zdecydowanie warto unikać produktów o bardzo złym stosunku sygnału do szumu. Jednak stosunek sygnału do szumu nie powinien być stosowany jako jedyna specyfikacja do pomiaru jakości dźwięku komponentów. Należy również uwzględnić reakcję częstotliwościową i zniekształcenie harmoniczne.
