To spada! Dla wielu osób zmieniająca się pogoda wymaga odświętnych tradycji, takich jak popijanie latte z przyprawami dyni lub udanie się na mecz piłki nożnej u swojej macierzystej uczelni. Ale dla mnie i dla większości pracujących rodziców spadek temperatur i zmiana liści oznacza tylko jedno: świt zimnej i grypowej pory.
Pracujący rodzice wiedzą, że jesień i zima mogą być brutalne - przeziębienia, robaki żołądkowe oraz zdradziecko brzmiące wirusy i infekcje (dłonie, stopy i usta, różowe oczy, pleśniawki) przeskakują od jednego dziecka do drugiego jak radosne pchły, a następnie uczepiają się do biura. Zeszłej zimy, gdziekolwiek się odwróciłem - od biurka po wysokie krzesło mojego syna do poczekalni pediatry - był śluz. Brzmi obrzydliwie, bo tak było.
Mój mąż, syn i ja przeżyliśmy, ale nie było to łatwe. Oboje z mężem musieliśmy podjąć prawie tydzień pracy w krytycznym okresie roku, kiedy nasze firmy wiązały luźne końce przed świętami.
Pracujący rodzice w całym kraju borykają się z tym dylematem przez całą zimę - iść lub zostać w domu? Wielu pracowników, zarówno rodziców, jak i nie-rodziców, nadal idzie do pracy, gdy jest chory, z własnej woli lub z powodu braku płatnych dni chorobowych. Badanie z 2013 r. Przeprowadzone przez University of Pittsburg wykazało, że około 90% pracowników przychodzi do pracy, gdy są świadomie chorzy. Czemu? Według Krajowego Partnerstwa na rzecz Kobiet i Rodzin, 40% pracowników sektora prywatnego i 80% pracowników sektora prywatnego o niskich dochodach nie ma płatnych dni chorobowych, na początek.
Ale problem wykracza poza płatny urlop chorobowy. Pracujący rodzice często niechętnie korzystają ze zwolnień lekarskich, ponieważ chcą je zachować dla swoich dzieci, które na pewno zachorują przynajmniej raz. Czujemy się winni również za wzięcie zwolnienia lekarskiego - czy nie powinniśmy po prostu przez niego przejść, ze względu na zespół? Lub, w niektórych przypadkach, subtelnie zniechęcamy do korzystania z urlopu, pomimo polis płatnego zwolnienia chorobowego, gdy pracodawcy spotykają się z nieobecnością z powodu choroby z podejrzeniem lub milczącą pogardą.
Najważniejsze jest to, że gdy pracownicy przychodzą do pracy chorzy, gdy pracodawcy nie oferują płatnego zwolnienia chorobowego, a kiedy przywództwo umożliwia kulturę pracy, która marszczy brwi, gdy się o siebie troszczy, wydajność firmy spadnie. Chorzy nie otrzymują potrzebnej im odpoczynku, przedłużając w ten sposób swoją chorobę, a zarazki rozprzestrzeniają się po całym biurze, utrwalając chorobę. W perspektywie długoterminowej złe zasady dotyczące chorych mogą prowadzić do spadku morale pracowników i ich zatrzymania.
Jak więc rozwiązać ten problem? Krótko mówiąc, musimy rozwijać kultury pracy przy użyciu zdrowych zasad dotyczących zwolnień lekarskich, które faktycznie przekładają się na praktyki w zakresie zdrowych zwolnień chorobowych.
Oto kilka pomysłów, jak zacząć.
Co mogą zrobić pracodawcy
Oferuj elastyczny urlop chorobowy jako oddzielną korzyść z wakacji lub dni osobistych
Przesunięcie zwolnienia chorobowego na „płatny czas wolny” zmusza pracowników do wyboru pomiędzy pozostawaniem w domu, aby zregenerować siły lub skrócić podróż na plażę - niesprawiedliwy konkurs.
Wdrażaj procedury telepracy, które ułatwiają pracownikom pracę w domu w razie choroby
Oznacza to inwestowanie w odpowiednią technologię telepracy i ustalenie jasnych oczekiwań co do tego, co pociąga za sobą telepraca. Większość pracowników zdecyduje się na telepracę, jeśli będzie w stanie zebrać energię, aby to zrobić.
Prowadź przez przykład
Liderzy powinni modelować zachowania, które, jak mają nadzieję, dostosują się ich pracownicy - i będą o tym otwarte. Pracuj z domu, gdy jesteś chory, i przestań pracować w razie potrzeby.
Co mogą zrobić pracownicy (zarówno rodzice, jak i osoby niebędące rodzicami)
Dostaj szczepionkę przeciw grypie
Lobtuj swojego pracodawcę, aby zaoferował je za darmo, lub wybierz się na wycieczkę zespołową do lokalnej apteki.
Postępuj zgodnie ze sprawdzonymi strategiami zapobiegania chorobom
Często myj ręce. Pozostań aktywny. Jedz zdrowo. Uderzenie pięścią zamiast uścisku dłoni. Te małe zmiany w zachowaniu faktycznie działają.
Opracuj plany awaryjne dla wszelkich dużych projektów
Przyzwyczajaj się do dostarczania „analiz” dla każdego projektu w celu przygotowania się na choroby.
Co mogą robić pracujący rodzice
Wspierajcie się nawzajem, egzekwując zasady dotyczące pobytu w domu
Kiedy kolega zgłasza, że czuje się pod wpływem pogody, pierwszy powie: „Powinieneś zostać w domu. Możemy umówić się na spotkanie przez telefon ”. Kiedy widzisz, że współpracujący rodzic brakuje dni w pracy, aby opiekować się chorym dzieckiem, wskocz i pomóż:„ Prawdopodobnie wpadniesz na to samo za kilka dni. Co mogę zdjąć talerz w przyszłym tygodniu?
Przestań czuć się winnym
Rodzice mogą odczuwać poczucie winy podczas zimna i grypy. Czujemy się winni za odejście z pracy w celu opieki nad chorymi dziećmi, za pójście do pracy, gdy robi to nasz partner, lub za pozostanie w domu, aby dbać o siebie. Nie możemy wygrać. Ale musimy przestać mieć poczucie winy z powodu tych nieuniknionych okoliczności. Utrzymywanie winy jest potwierdzeniem przestarzałego miejsca pracy, które zakłada, że ktoś zawsze jest w domu, aby opiekować się dziećmi. Nasza kultura miejsca pracy się zmienia, podobnie jak nasza mentalność.
Opracuj z chorym swój plan na wypadek choroby dziecka w oparciu o rzeczywiste okoliczności zawodowe
Około 70% matek pracuje, więc nie możemy już powracać do przestarzałej filozofii „mama zajmie się” tą chorobą, gdy dziecko jest chore, ani też nie możemy kontynuować absurdalnego przekonania, że „chore dzieci chcą tylko swoich mamusi”. Każda para powinna opracować politykę dla swojej rodziny, opartą na elastyczności harmonogramu, kadencji, nadchodzących wydarzeniach i terminach itd. I trzymać się jej. Posiadanie obowiązującej polityki pozwoli również uniknąć mieszania się w ostatniej chwili (i argumentów).
Wreszcie, jako cała kultura, musimy przestać określać płatne zwolnienia chorobowe i realistyczne zasady dotyczące zwolnień chorobowych jako kwestie, które dotyczą wyłącznie pracujących matek. Alexis C. Madrigal z The Atlantic zajął się tym problemem w zeszłym miesiącu w swoim artykule „Dwóch pracujących rodziców, jedno chore dziecko”. Kiedy jego syn zszedł z powodu pierwszego prawdziwego wirusa (wspomniana i okropna ręka, stopa i usta), on zastanawiał się: „Stan rzeczy jest absurdalny i warto głośno powiedzieć: kultura seksistowska doprowadziła mnie do przekonania, że mężczyźni nie opiekują się chorymi dziećmi. Tak właśnie robią Moms. ”Po pewnym czasie wolnym i opiece nad synem, aby jego żona mogła kontynuować pracę i dotrzymywać pilnych terminów, dochodzi do trafnego wniosku:
Mam przeczucie, że jeśli wystarczająca liczba ojców przestanie opierać się na swoich partnerach w takich sytuacjach - mówiąc o nieprzyznanym męskim przywileju - kultura się zmieni. Problem opieki nad chorymi dziećmi byłby postrzegany jako powszechna konieczność kontynuacji gatunku, a nie miejsce ustępstw dla pracujących matek.
Dokładnie. Sprawmy, aby ten sezon chorobowy był nieco zdrowszy, proaktywnie zmieniając te przestarzałe zasady i sposoby postrzegania.
