Głosuj teraz
17-letni. Pracuje na terenie załogi na prywatnym polu golfowym. To idealna praca dla dojrzałego, wszechstronnego nastolatka, ponieważ łączy w sobie ciężką pracę fizyczną z hańbą bycia wykrzykiwanym przez bezczynnych bogatych przez cały dzień.
Ale nawet pozłacani emeryci i ich żony nie mogli się równać z moim przełożonym, starym, skorumpowanym emigrantem z Portugalii, którego angielskie słownictwo nigdy nie wykraczało poza pomruk i wulgaryzmy. Pierwszego dnia starsi pracownicy wyjaśnili mi, że João działał jak instruktor ćwiczeń wiertniczych w tym sensie, że to on i tylko on zadawał pytania.
Dzień roboczy rozpoczął się o 4 rano, dając załodze trzy godziny na koszenie, zgrabianie i przycinanie, zanim poranna czwórka weszła do pierwszego tee boxa. João nie zawracał sobie głowy wymyślnymi technologiami, takimi jak „ołówki” i „tablice ogłoszeń”, co oznaczało, że każdy pracownik musiał osobiście zgłosić się do niego, aby dowiedzieć się, jakie zadanie zostało mu przydzielone na ten dzień.
Bez słowa zawiózł mnie do szopy na sprzęt za 13. toru wodnego, zatrzymał się i wskazał na gąszcz może około 30 drzew.
"Ty. Pozbądź się tego drzewa. ”
„Uch… który?”
(Śmierć patrzy, a potem zawraca).
Każdy pracodawca kocha samozatrudnienie, prawda? Żadne z drzew nie wydawało się martwe, umierające lub zasłaniające niczyim widok na zieleń, więc starałem się zgadnąć, gdzie wskazał. Wystrzelił traktor, znalazł liny prowadzące, wyrwał piłę i zaczął kroić. Otworzyłem z podcięciem i podążyłem za nim do tyłu, cały czas pochlebiając, że ktoś zaufał mi tak niebezpiecznym zadaniem, nawet nie pytając, czy mam odpowiednie kwalifikacje. Drzewo w końcu ustąpiło, gdy słońce zerkało na horyzont i zacząłem odcinać jego kończyny.
Drzewo było za duże, by ciągnąć za traktorem bez rozrywania toru wodnego, więc improwizowałem. Ścinam ścięte drzewo na sekcje, wrzucam kilka z nich jednocześnie do wagonu, który jest połączony z ciągnikiem, i spędzam kilka następnych godzin, przewożąc kawałki drzewa do śmietnika po drugiej stronie trasy.
W drodze powrotnej, by zebrać ostatni ładunek powalonego drzewa, zauważyłem, że zebrał się około tuzinowy tłum, bez wątpienia zachwycający siłą nowego wynajmującego piłą. Gdy się zbliżyłem, mogłem dostrzec ich twarze. Klubowy pro. Asystent pro. Niektórzy członkowie. Kilku moich współpracowników. João, jego twarz jest jeszcze bardziej fioletowa niż zwykle. Wreszcie prezes klubu i do dziś nie wiem, co on tam robił tak wcześnie rano.
Dzięki połączeniu prawa do pracy kanadyjskiej prowincji, dzieciaka, który i tak wróci do szkoły za kilka tygodni, oraz opiekuna załogi ds. Morderstw, praca zakończyła się tam i teraz. Jedno spojrzenie na kipiącą João i mnie kusiło, aby trzymać się piły łańcuchowej w celu samoobrony, ale zamiast tego poszedłem spokojnie na parking, nigdy nie wracając. Kilkadziesiąt lat później zapach świeżo skoszonej trawy wciąż mnie mdli.
Morał w tej historii? Jeśli masz mniej niż 100% pewności, co powinieneś zrobić, zapytaj swojego szefa. Im większy minus błędnej interpretacji zlecenia, tym silniej powinieneś zapytać. Jeśli szef się obrazi, uśmiechnij się i zapytaj ponownie.
(I jeszcze jedno. Jeśli masz 17 lat, zwolnienie z pracy za minimalną płacę nie oznacza, że zostaniesz skazany na życie w biedzie. Szczerze mówiąc, nie ma.)
